Waarom?

Waarom een blog beginnen? Waarom nu. Waarom niet gewoon een dagboek in word. Heb ik dan het gevoel dat ik onsterfelijk word, door mijn hersenspinsels op het net te zetten? Zijn mijn verhalen en belevingen echt bijzonder genoeg om aan de wereld te laten zien? Ben ik bijzonder genoeg? Nee! Ik ben niet bijzonder genoeg. Echter inmiddels zijn er zoveel mensen met een blog, dat de niet-bloggers bijzonder zijn. En nogmaals.... dat ben ik niet!
Het bijhouden van een dagboek is me nooit gelukt, het bijhouden van een blog ook niet. Waarom verandert dat nu? Het verandert niet. Maar is terugkijken in fotoboeken niet het leukste wat er is? Het gevoel terugkrijgen van dat moment.
Vorige week vond ik een oud reisverslag van Rietje en mij. Onze eerste vakantie samen. Rianne had het eerste deel geschreven, ik het 2e. Duidelijk zichtbaar verschil. Ik ervoer weer het gevoel wat wij samen hadden op die eerste vakantie samen. Natuurlijk hebben we de foto's en de verhalen nog, maar de gedachte die je 's ochtends bij het opstaan had ben je vergeten. En juist die gedachte is zo mooi! Ik schrijf niet fantastisch, maar ik vind het leuk om terug te kijken. Niet de grote dingen. Die onthoud je de rest van je leven. Maar de kleine dingen. Waar was ik op dat moment mee bezig. Hoe stond ik in het leven.
Dit blog is voor mijzelf. Iedereen mag het lezen, maar ik schrijf het om mijzelf blij te maken. nu en in de toekomst.