Voorpret en napret

Heb eindelijk de techniek bereid gevonden mijn toch wel wat nerveus wordende videocamera te ontdoen van zijn prille opnamen. We zitten nog in de poefperiode, maar het lijkt erop dat dit stuk intelligente software en mijn computer dikke maatjes zijn geworden en nu de beheerder in kwestie (dat zal ik dan wel zijn) ook nog in staat blijkt te zijn op vrij povere wijze een en ander te mennen, moet alles natuurlijk goed komen. Ik had de camera al een tijdje op het oog, maar stelde de aanschaf telkens weer uit. Toch waarschijnlijk die angst om te constateren dat er geen spielberg in mij zit. Uiteindelijk de knoop doorgehakt en een keurige full HD harddiskdrive digitale videocamera aangeschaft. Slim geplanned dat we dan ook gelijk maar een tripje moesten maken en dat werd een wandelvakantie in Duitsland. De videocamera en ik werden al goede maatjes, en zo heb ik in de maanden erop nog wat leuk materiaal verzameld. Maar dan het editen. Daar haakten nogal wat ogen aan. Op een bepaald moment werd het te gek en heb ik mijzelf de deadline gesteld: of alles is klaar voor de volgende vakantie, of de camera mag niet mee op vakantie. Aangezien we zaterdag gaan rijden, leek het mij wel zo verstandig om eens te beginnen met het montage verhaal. Ik had mij netjes gehouden aan de management regels voor opschonen: Eerst de kraan dichtdraaien (geen nieuwe opnamen meer; oftewel: de sanctie om de camera niet mee te nemen, daarna beginnen met dweilen, eerst wat het dichtst bij ligt en daarna de uithoeken. Oftewel, eerst de nieuwste films editen.En zo kwam ik via een waterski-uitje van mijn werk, via wat babygespartel van mijn broer en getennis van mijn schoonzus uiteindelijk terecht bij de maagdelijke beelden van duitsland. En dan beleef je weer hoe leuk je het daar had. Wat een fijne vakantie was dat. Erg veel gewandeld en heel veel gelachen. Leuk hoor, die napret. En waar anderen vooral bezig zijn met plannen van allerlei belangrijke toestanden die de komende vakantie niet vergeten mogen worden, het doen van wasjes die moeten, de spulletjes die worden klaargelegd om uiteindelijk toch nog iets te vergeten, waar paspoorten alvast worden gecontroleerd al ware we zelf doaniers en, hoe kan ik het vergeten, dat internet moet worden afgestruind naar de dichtstbijzijndste supermarkt of bakker. En ik? Ik ben lekker aan het trekken, poetsen en spoelen van filmpjes van onze vorige vakantie. Fantastische voorbereiding, kan niet anders zeggen. En als iemand het vraagt: we gaan naar duitsland, dus ik doe gewoon net alsof ik met videoverkenning bezig ben. Dus toch ook voorpret!