Topweekend (Archief)

Ik vind dat je soms gewoon je belevingen moet delen Zo vind ik het bijvoorbeeld heel normaal om eens te vragen hoe het er mee gaat en zul je het “Wat heb jij van het weekend gedaan” vaak uit mijn mond horen. Bovenstaande zou een tekst op een blog kunnen zijn. Maar niet die van mij. Op de een of andere manier kom ik er gewoon niet aan toe. Ik wil het wel weten, maar heb de rust niet om er naar te blijven luisteren. Je kent het wel: Je komt op je werk en hebt er zin in (ik heb natuurlijk net een nieuwe baan he!). Je komt even langs collega X. Hoe was je weekend schalt er luid enthousiast over de nieuwe werkvloer. Waanzinnig! Zo steek ik van wal. En begin zeer enthousiast te kwetteren over al mijn belevingen van het weekend. Waarbij ik niet verzuim alle details nauwgezet duidelijk te maken opdat de luisteraar in kwestie net zoveel pret heeft met beluisteren als ik met beleven ervan. Een kwartier later met nog veel meer zin om aan het werk te gaan besluit ik mijn verhaal met een trotse samenvatting en de toevoeging “En nu weer aan het werk he!” soms vergezeld door een zucht. Het zou zo fijn en mooi zijn als je dan nog bedenkt dat een wedervraag ook leuk is. Maar helaas. Te vaak zit ik al op mijn werkplek met een zacht spinnende computer terwijl ik bedenk dat ik niets heb teruggevraagd. Oei. En hoe maak je dat nu goed? We hebben een aantal opties. Bijvoorbeeld op het moment dat de persoon in kwestie iets komt vragen bij jou vraag je eerst: “en hoe was jouw weekend eigenlijk” niet echt een super manier, maar de belangrijkste vraag is eruit en het doel heiligt de middelen. Een tweede optie die zou kunnen is het er bij laten zitten. Doel niet behaald, maar ook geen buil gevallen aan de enge buitenwereld die zo gemeen doet als jij jouw fouten bekend. Gelukkig heb ik een nieuwe variant ontdekt. Het zogenaamde inhaken op een gesprek tussen collega X en een later binnenkomende collega. In dit gesprek vraagt X weer hoe het weekend van die collega was. Die vertelt vervolgens net zo olijk als het maar gaat een bijzonder verhaal over weilanden, strandwandelingen, picknicks op leuke lokaties plus en passant nog even een verhandeling over het parachutespringen van de zondagochtend gevolgd door een waanzinnige rit op de rug van een paard door een pittoresk landschap en eindigend in een stevige vrijpartij op een onbekende hooiberg met de boerendochter van zijn dromen. Bij de eerste ademhaling stort ik mijn vraag. Gericht op collega X. verhuld in een “normaal” gesprekje op de maandagochtend. HOE WAS JOUW WEEKEND?? Een woeste nagalm schalt over de werkvloer. Hier en daar zie je een kopje uit de diverse kamers kijken. Trots sla ik dit gade. Mijn eer is gered. Niemand die nog zal denken dat ik een egoïst ben die alleen maar geïnteresseerd is in zijn eigen verhaal. Mijn ogen worden nat van vreugde. Ik kijk op en zie dat de collega die aan het woord was weg is gelopen. Ik zie nog net zijn hand een “ach sodemieter toch op” gebaar maken. “Mwoah was wel goed” zegt collega X.”Lekker op de camping geweest