Ukelelijk (Archief)

De eindeloze zoektocht naar een frutsel van folklore die men poogt te ondernemen om ,wanneer men in een ongedefinieerd vreemd land naar keuze, het thuisfront de ogen uit te steken heeft bij mijn lieve broertje en zijn nog lievere vrouw geleid tot een kado van formaat. Werd ik eerder al getracteerd op een waanzinnig schreeuwshirt uit Hawaii (oftewel het Lawaii shirt) vanaf deze week ben ik in het bezit gesteld van een ukulele [joekelille]. Gelukkig voor mij, Rianne en de buurt zit er ook een boekje bij om te leren hoe de ukulele te betokkelen valt. Want tokkelen is het wat er gebeuren moet op een ukulele. Voor die ene cultuurbarbaar hier op hyves nog even de ukulele in het kort. Een ukulele is een Hawaiiaans instrument, het lijkt het meest op een gitaar maar dan met liliput verschijnselen. En zeker de sopraan -ukulele die in mijn bezit kwam heeft de omvang waar een gemiddeld speelgoedgitaartje smalend om kan schateren. Het ding is blauw, voorzien van een prachtige bloemenprint en besnaard met een viertal nylon stringen die luisteren naar de illustere namen G,C,E en A. Deze snaren lopen van hun solide klankkast via de ranke hals naar een solide kop met schroeven alwaar de potentiele musikant de snaren van stressvol gespannen tot relaxed ontspannen kan laten varieren. Handig, gezien de staat van bespanning er voor zorgt dat de snaar klinkt zoals hij heet. Enfin. Edje was weer blij met een nieuw speeltje en er heilig van overtuigd dat over enkele maanden een volgeboekt Ahoy tot de mogelijkheden moet kunnen behoren. De eerste gedachten richting Myspace zijn geopperd en ik heb bij you tube alvast extra schijfruimte aangevraagd omdat binnenkort drommen geinteresseerde fans al mijn werk zullen opslurpen in een extase van hawaiiaanse klankeuren, harmonieus omlijst door mijn warme stem. Dus, handen uit de mouwen en pingelen maar. Eerst voorzichtig snaartje 1, dan snaartje 2 gevolgd door snaartje 3 en later snaartje 4. Dan in willekeurige volgorde, dan in willekeurige volgorde en in willekeurige ritmes. En dit alles begeleid door het meebrullen van notennamen op zo juist mogelijke toonhoogte. Okay, so far so good tijd voor het echte werk. accoorden! Simpel beginnen het C majeur akkoord. ringvingertje op het vierde snaartje en proberen de andere snaartjes niet te raken met de linkerhand. De rechterhand juist wel, die raspt langs alle 4 de snaren. Eigenlijk oneerlijk omdat mijn rechterhand veel beter in staat zou moeten zijn de precisieopdraht van het niet raken van andere dan bedoelde snaren uit te voeren. Maar goed. Zo goed en zo kwaad als het gaat blijft mijn ringvingertje netjes op zijn plaats en een zoetgevooisd ploing zorgt voor het eerste C akkoord aangeslagen op een gitaarsoortige in mijn bestaan. Prachtig. Volgende stap: liedje spelen. Row row row your boat staat op het programma van mijn eerste concert. Dames en Heren, vol trots vraag ik uw aandacht voor Row row row your boat in een arrangement van de hawaiiaanse boekdrukker. Ik tokkel enkele C accoorden als opmaat tot mijn optreden. En begin vervolgens uit volle borst te zingen, onderwijl het c accoord blijven aanslaan. Ontroerd kijk ik op van mijn werk. In gedachten zie ik een jury zitten die zich met een moeilijk gezicht kwijt van haar taak. "Onvoorstelbaar lelijk dachten wij zo". Ik ben het met ze eens. De folkore moet nog veel aandacht krijgen en spelen op een luau zal nog even moeten wachten. Ik krijg het nog niet voor elkaar de klank te maken die bij het traditionele gitaartje behoort. Als ik teleurgesteld de ukulele wegleg valt mijn oog op een stickertje op de achterkant van het instrument. "Made in China"