11 maart 2008
Sinds kort heeft de NS op mijn traject de Oost-Duitse boemel ingezet. Duidelijk een trein met de glorie van weleer. Zittend in kleine compartimenten van 5 personen voel je het onlangs opnieuw gerestaureerde en geoliede onderstel van de trein schudden op elke wissel. Als ik tegenwoordig in deze trein om mij heen kijk lijken alle reizigers helemaal niet meer op die saaie en ubergestructureerde forenzenstroom, Het zijn allemaal avonturiers die de reis van hun leven gaan beleven. Je stapt in,schat je medecompartimentariers in en zetelt jezelf voor een lange reis door prachtige landschappen en woeste gebergten. Onderweg komt een fermbesnorde stuart met blauwe pet je kaartje controleren, instemmend knikkend naar jouw kaartje met de exotische eindbestemming. terwijl hij doorloopt naar het volgende hokje zie je zijn spiegelei langs zijn been bungelen. Je opent je handbagage en haalt er wat proviand uit. Hmmm smakelijk: een lekkere boterham met kaas in een dichtgeknoopte zakdoek. Langzaam verlies je ook je kleurbesef. Alles wordt weergegeven in monochrome kleuren (da’s zwart wit ja) Landschappen schieten aan je voorbij, een dikke pluim stoom komt uit de locomotief en bij elke koe op de baan klinkt een felle snerp uit de stoomfluit. Je besluit om even je ogen toe te knijpen om straks een lekker glas cola te gaan halen in de restauratiecoupé. Met een schok schrik je wakker: “Station Hilversum” schalt door de Oost-Duitse luidsprekers. Je rent naar het balkon vanwaar je met een fikse sprong richting perron weer met beide benen op de grond staat. Jammer, weer geen wereldreis vandaag. Wellicht op de terugweg, wie weet! Het zou sowieso beter uitkomen op de terugweg. Ik heb straks een vergadering, er moeten zeker 3 mails de deur uit en daarnaast zitten er hele belangrijke mensen te wachten tot ik ook heel belangrijk mee ga doen. Daarnaast moet ik natuurlijk nog even op hyves kijken wats nieuw. Tja, realiteit…. Jammer dat het nooit omgedraaid kon zijn, dat je vanuit een wereldreis avontuur wegdommelt en sluimert over een saaie werkdag. Zou het wakkerschrikken toch een stuk aangenamer maken.
Sinds kort heeft de NS op mijn traject de Oost-Duitse boemel ingezet. Duidelijk een trein met de glorie van weleer. Zittend in kleine compartimenten van 5 personen voel je het onlangs opnieuw gerestaureerde en geoliede onderstel van de trein schudden op elke wissel. Als ik tegenwoordig in deze trein om mij heen kijk lijken alle reizigers helemaal niet meer op die saaie en ubergestructureerde forenzenstroom, Het zijn allemaal avonturiers die de reis van hun leven gaan beleven. Je stapt in,schat je medecompartimentariers in en zetelt jezelf voor een lange reis door prachtige landschappen en woeste gebergten. Onderweg komt een fermbesnorde stuart met blauwe pet je kaartje controleren, instemmend knikkend naar jouw kaartje met de exotische eindbestemming. terwijl hij doorloopt naar het volgende hokje zie je zijn spiegelei langs zijn been bungelen. Je opent je handbagage en haalt er wat proviand uit. Hmmm smakelijk: een lekkere boterham met kaas in een dichtgeknoopte zakdoek. Langzaam verlies je ook je kleurbesef. Alles wordt weergegeven in monochrome kleuren (da’s zwart wit ja) Landschappen schieten aan je voorbij, een dikke pluim stoom komt uit de locomotief en bij elke koe op de baan klinkt een felle snerp uit de stoomfluit. Je besluit om even je ogen toe te knijpen om straks een lekker glas cola te gaan halen in de restauratiecoupé. Met een schok schrik je wakker: “Station Hilversum” schalt door de Oost-Duitse luidsprekers. Je rent naar het balkon vanwaar je met een fikse sprong richting perron weer met beide benen op de grond staat. Jammer, weer geen wereldreis vandaag. Wellicht op de terugweg, wie weet! Het zou sowieso beter uitkomen op de terugweg. Ik heb straks een vergadering, er moeten zeker 3 mails de deur uit en daarnaast zitten er hele belangrijke mensen te wachten tot ik ook heel belangrijk mee ga doen. Daarnaast moet ik natuurlijk nog even op hyves kijken wats nieuw. Tja, realiteit…. Jammer dat het nooit omgedraaid kon zijn, dat je vanuit een wereldreis avontuur wegdommelt en sluimert over een saaie werkdag. Zou het wakkerschrikken toch een stuk aangenamer maken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten