De natuur heeft het op mij gemunt. Geen vogeltjes die, in een wanhoopspoging hun net gebouwde nest te verdedigen, mijn kop proberen in te pikken. Geen wesp die ruim te vroeg voor het jaar besloot mij op een gevoelige plek te steken. Nee, zelfs geen zwaan die tijdens een gezellige roeipartij ernstig pissig zit te kijken waardoor ik het idee heb dat ik per direct levensverzekeringsbehoeftige ben. Hoewel ik als de dood ben voor alle dieren, maar vogels/wespen en zwanen in het bijzonder (als je paarden, koeien, varkens, everzwijnen, koolmeesjes en eekhoorntjes en hele schattige kleine babypoesjes niet meerekent), komt mijn paniek dit keer niet vanuit die hoek. Bomen! Nu zijn het voornamelijk de bomen waarom ik met moedertje natuur een biologisch appeltje te schillen heb! Normaal gesproken zijn bomen en ik als onafscheidelijke vrienden. Ik hou van bomen. Zie ze als familieleden, knuffel met ze en deel al mijn geheimen met bomen. Tot voor kort. Want we hebben gebroken. Ik moet even een tijdje geen bomen om mij heen. Gewoon even alleen laten alsjeblieft. Laat me met rust! Ook niet achter me aan komen om te vragen wat er is. Gewoon niet! Ik weet het, ik reageer gevoelig. Maar heb daar heb ik nu even alle reden voor me dunkt! Vorig jaar heb ik na uitgebreide onderzoeken te horen gekregen dat ik een ongeneeslijke ziekte heb. Een vreselijke schok natuurlijk, vooral voor mijn ouders en lieve vriendinnetje. Maar na enige uitleg bleek dat er eigenlijk wel oké mee te leven is. Mits onder controle gehouden natuurlijk. Hooikoorts, zo heet het en het schijnt best vaak voor te komen. Volgens de dokter is het verloop van deze aandoening in een standaardnormale verdeling van heftigheid te verdelen over een periode van 40 jaar. Volgens mijn eigen ervaringscijfers zit ik nu in jaar 2, dus over 18 jaar zal mijn aandoening zich het meest heftig manifesteren. Stelletje kolere bomen. Een beetje hun smerige pluizige pollen met allerlei soortige weerhaakjes in mijn neus te proppen zodat ik proestend en snotterend op de warmste dagen van het jaar rondloop. En dan, en dat moet gezegd, ben ik dus een man. En als er iets is waar mannen goed in zijn, is het enorm last hebben van de kwaaltjes die bij hooikoorts horen. Geef mij brandende ogen en ik garandeer je een blik alsof ik de compilatiefilm “the champ” meets “Bright Eyes” 15 keer heb gezien. Één druppeltje snot in de neus zorgt er al voor dat geen woord meer zonder nasale onderklank hoorbaar is. En dat zijn dan nog alleen de algemene mannenkwalen. Mannen zijn normaal sterk en stoer! Ik bedoel hak al onze armen eraf en menig van ons “sterk” geslacht geeft geen kik. Maar geef ons een klein kwaaltje en we zeuren er de hele dag over. Tot overmaat van ramp heb ik, naast dit geneuzel wat alle mannen hebben, ook nog extra de speciale Edgar aangelegenheden Te weten: 1. ik kan niet zachtjes mijn neus snuiten en 2. ik ben te lui om mijn neus vaak te snuiten dus…ophalen die handel! Gevolg:een zeurende man die ook nog eens om de haverklap klinkt als een verstopt doucheputje, met als klap op de vuurpijl eens per half uur een knetterende trompetsolo in G majeur. En dan heb ik het zwaar? Pff je zal der maar naast moeten lopen! Gelukkig sterft het op internet van de tips en truuks die mij moeten helpen bij het tegengaan, danwel minimaliseren van de last. Uiteraard alle goedbedoelde adviezen voorzien van een reclame boodschap van de anti-hestamines en macro-biologische oerneus-sprays. Voornamelijk de tips ter voorkoming zijn hilarisch te noemen. Zo moet ik op pollenrijke dagen naar het strand gaan, een zonnebril opzetten, binnenblijven, of naakt twister spelen. (Dat laatste heb ik overigens niet van internet gehaald, maar zelf bedacht. Het leek mij wel goed om wat afleiding te hebben wanneer je gaat snotteren) Uiteraard moet je voornamelijk het pollenalarm volgen. Er zijn serieus waar weerservices die zich bezighouden met het alarmeren van hooikoorts patiënten. De volgende keer als je een file naar het strand ziet staan in april weet je wat er aan de hand is! Wedden dat ze een zonnebril en een spel twister bij zich hebben? Hè wat fijn, een beetje relativiteit kan geen kwaad hoor! Ik ben niet dodelijk ziek. Ik heb alleen wat last van een verstopte neus en voel me een beetje koortsig. So what! Waarschijnlijk overleef ik het wel. Ik weet na dit jaar dat ik beter naar een tuincentrum kan gaan wanneer het niet zo warm is. Ik wat vaker naar het strand moet gaan en een spel twister moet kopen. Verder weet ik dat ik weer opgelucht kan ademhalen als het weer gaat regenen. Verder heb ik geleerd dat dit alleen nog maar het bomen seizoen was Nu komen de graszaden, en daar was ik ook positief op getest…… Ohh nee, ik voel mijn neus alweer gaan…..Oh help! Ik ben zo zielig!!!!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten