13 aug 2007, 09:02
Al eerder heb ik jullie verblijd met een verhaaltje over de Ukelele die ik van mijn broer en mijn schone zus heb mogen ontvangen als aandenken aan hun reis naar Hawaï. Inmiddels ken ik 3 akkoorden en volgens de kenner is daarmee het gehele oeuvre van de Beatles dan nu ook in mijn repertoire op te nemen. Hoewel van chinese makelij en mijn allergie tegen chinezen en hun muziekinstrumenten moet ik toch bekennen dat een en ander lekker tokkelt. Ik zal waarschijnlijk pas echt merken hoe een en ander op een “echte”ukelele zou klinken, maar goed. We zijn al blij dat we zover zijn gekomen. Nu zijn mijn schoonmoeders op vakantie geweest. Zij zijn een maand lang door Amerika getrokken en hebben daar onder andere de bekende Beale Street aangedaan. In deze straat is het een keur aan blues en bluegrass artiesten. Elk muziektentje zo zijn eigen muziek en dat een straat lang. Soort carnaval in Nederland maar dan muzikaal zeg maar. In die straat zit ook een minuscuul muziekwinkeltje genaamd Memphis Music. Ik stel mij zo voor dat er het winkeltje een belletje heeft wat enthousiast gaat tringelen als mijn schoonmoeders binnen komen. In de hoek zit een prachtige neger een krantje te lezen. Sigaartje in de mond, hoedje op de kop zonnebrilletje op de neus. Op de achtergrond de meest obscure blues die je maar kunt vinden. Huismerk! Mijn schoonmoeders schuifelen naar voren en laten door middel van een klein kuchje horen dat zij iets willen vragen. “We zoeken een kadootje voor onze allerliefste schoonzoon die zo prachtig muzikaal is en verschrikkelijk talentvol is”.Steken zij van wal. “Kijk hier heeft u de foto’s en als u een DVD speler heeft kunt u….”. Enfin, je weet hoe dat gaat in een dergelijk gezellig klein winkeltje. Het mannetje pakt met een eenvoudige armzwaai het perfecte cadeau voor mij en legt het met een plof op de toonbank. Een klein plastic blauw doosje. Met ingehouden adem openen mijn schoonmoeders het doosje. Waarna hun ogen tot streepjes worden fijngeknepen bij het zien van de schittering in het doosje. Een prachtige G gestemde mondharmonica ligt daar te glommen klaar om bespeeld te worden. Mijn schoonmoeders twijfelen geen moment en rekenen af met de goede man. Rennen huiswaarts en kunnen feitelijk niet wachten tot de vakantie is afgelopen. Vorige week Dinsdagavond was het dan eindelijk zover. Ze mochten mij het cadeau der cadeaus geven. En ik ben er erg blij mee. Die glunderende smoel van mij. Dat was toch het cadeau meer dan waard? Ik begin natuurlijk meteen te spelen. Dit tot ongenoegen van zo’n beetje half Castricum maar in het bijzonder my loved ones. Zij weten dat ik niet stop omdat zij er genoeg van hebben. Na enige zachte doch dringende verzoeken (Geert Wilders zou het over bedreigingen hebben) heb ik het instrument weer even in het doosje gestopt. Thuis kon ik het niet laten om nog even te kijken naar mijn prachtige aanwinst. Een prachtig gegraveerd geheel met lijnen bochten en in de hoek letters: “Made in China”….zucht!
Al eerder heb ik jullie verblijd met een verhaaltje over de Ukelele die ik van mijn broer en mijn schone zus heb mogen ontvangen als aandenken aan hun reis naar Hawaï. Inmiddels ken ik 3 akkoorden en volgens de kenner is daarmee het gehele oeuvre van de Beatles dan nu ook in mijn repertoire op te nemen. Hoewel van chinese makelij en mijn allergie tegen chinezen en hun muziekinstrumenten moet ik toch bekennen dat een en ander lekker tokkelt. Ik zal waarschijnlijk pas echt merken hoe een en ander op een “echte”ukelele zou klinken, maar goed. We zijn al blij dat we zover zijn gekomen. Nu zijn mijn schoonmoeders op vakantie geweest. Zij zijn een maand lang door Amerika getrokken en hebben daar onder andere de bekende Beale Street aangedaan. In deze straat is het een keur aan blues en bluegrass artiesten. Elk muziektentje zo zijn eigen muziek en dat een straat lang. Soort carnaval in Nederland maar dan muzikaal zeg maar. In die straat zit ook een minuscuul muziekwinkeltje genaamd Memphis Music. Ik stel mij zo voor dat er het winkeltje een belletje heeft wat enthousiast gaat tringelen als mijn schoonmoeders binnen komen. In de hoek zit een prachtige neger een krantje te lezen. Sigaartje in de mond, hoedje op de kop zonnebrilletje op de neus. Op de achtergrond de meest obscure blues die je maar kunt vinden. Huismerk! Mijn schoonmoeders schuifelen naar voren en laten door middel van een klein kuchje horen dat zij iets willen vragen. “We zoeken een kadootje voor onze allerliefste schoonzoon die zo prachtig muzikaal is en verschrikkelijk talentvol is”.Steken zij van wal. “Kijk hier heeft u de foto’s en als u een DVD speler heeft kunt u….”. Enfin, je weet hoe dat gaat in een dergelijk gezellig klein winkeltje. Het mannetje pakt met een eenvoudige armzwaai het perfecte cadeau voor mij en legt het met een plof op de toonbank. Een klein plastic blauw doosje. Met ingehouden adem openen mijn schoonmoeders het doosje. Waarna hun ogen tot streepjes worden fijngeknepen bij het zien van de schittering in het doosje. Een prachtige G gestemde mondharmonica ligt daar te glommen klaar om bespeeld te worden. Mijn schoonmoeders twijfelen geen moment en rekenen af met de goede man. Rennen huiswaarts en kunnen feitelijk niet wachten tot de vakantie is afgelopen. Vorige week Dinsdagavond was het dan eindelijk zover. Ze mochten mij het cadeau der cadeaus geven. En ik ben er erg blij mee. Die glunderende smoel van mij. Dat was toch het cadeau meer dan waard? Ik begin natuurlijk meteen te spelen. Dit tot ongenoegen van zo’n beetje half Castricum maar in het bijzonder my loved ones. Zij weten dat ik niet stop omdat zij er genoeg van hebben. Na enige zachte doch dringende verzoeken (Geert Wilders zou het over bedreigingen hebben) heb ik het instrument weer even in het doosje gestopt. Thuis kon ik het niet laten om nog even te kijken naar mijn prachtige aanwinst. Een prachtig gegraveerd geheel met lijnen bochten en in de hoek letters: “Made in China”….zucht!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten