Goede acties slechte acties

Ben & Jerry zijn onze vriend. En vrienden helpen elkaar. Zo hielpen B&J ons aan een overheerlijke pauze onder het genot van een lekker pint van mijn favoriete bananenijs. TIFKACM oftewel: The Icecream Formerly Known As Chuncky Monkey. Want onze bevriende ijscomannen hebben iets in hun ogen geniaals bedacht. Zij hebben mijn favoriete bananenijs een ander ingredient gegeven. Chuncky Monkey, voor die 2 mensen die niet weten wat het inhoudt, is een ijsco van Ben & Jerry’s. De bestanddelen zijn:
Bananenijs, Halve Walnoten en Brokken Chocola. Vandaar de link met de aap (banaan) en de link met het chunky (de brokken walnoot en Chocola) Tezamen Chunky Monkey. De naam glimlacht mij nog steeds toe wanneer ik op de doos met pints afloop. Ik zie geen verschil, maar onder de deksel...Het door mij zo gewaardeerde, overheerlijke ensemble bestaat nu uit: Zelfde Bananenijs, Zelfde Walnoot en Zelfde chocola. Maar dan in de vorm van schattige banaantjes…. Weg grappige verklaarbare naam. In mijn ogen teveel focus op de banaan, de walnoot kan er geen chocola meer van maken en staat nu als enige de chunky eer hoog te houden. Mensen vragen zich nu ook hardop af wat die walnoten met bananen of met apen te maken heeft. Een grote doffe ellende!

Bananice!

Ontstigmatiseren

Je kent ze wel. De stigmatiserenden en de gestigmatiseerden. Ik ben (hoewel vaak genoeg in een hokje gepropt te zijn) vaak schuldig aan stigmatisatie. Zo denk ik dat mijn zwager bij het uiteten altijd zal kiezen voor de carpaccio met het satéetje (iets waar de beste vent vaak genoeg van afwijkt), dat hanggroepjongeren altijd dingen stuk maken, dat meisjes van 15 de hele dag zitten te msn’en. En dan heb ik het nog niet eens over de land’s bekende vooroordelen. Dat bush een nare man is en thuis ook oorlog voert, dat beroemde rap negers altijd teveel goud aan de nek/oor/vinger/tanden hebben hangen, dat profvoetballers zo stom zijn als het achterend van een varken en ga zo maar door.
Onlangs heb ik gemerkt dat ik vooroordelen over bepaalde zaken ook heel makkelijk en onbewust kan bijstellen. Zo ook laatst.
Edje met slaap nog in de oogjes, was als een malle naar het station aan het spurten. Natuurlijk weer te laat weggegaan. Bed was ook weer veel te lekker… het zou verboden moeten worden!
Abonnement moet nog vernieuwd ooik. Extra trapje op de pedalen en Ed komt tevreden glimlachend naar het laatste klokmoment voor het station keurig op tijd aan. Nog ruim 3 minuten voor kaartje kopen en fiets wegzetten, gedag tegen krantenmannetje en trappetjes hinkelen. Makkie! Maar… wat is dat? Oh jee… paniek!! De trein komt al aangereden. Een 2e blik op de stationsklok geeft mij aan dat de trein ruim te vroeg is. (dat zeg ik net… 3 minuten!) dus die wacht wel. Edje koopt een mooi kaartje, huppelt toch wat zenuwachtig de trappen af en op en komt op het perron om de trein te vroeg weg te zien rijden. Verwensingen naar alles wat geel met blauw is (zoals daar zijn: chiquita bananen, treinwagonnetjes en politie agenten van chinese komaf) Om vervolgens op het bord te zien dat de trein gewoon die van een kwartier geleden was met ruim 10 minuten vertraging.
Oh ja… dat kon ook nog.. NS treinen die te laat vertrekken…

Linked in

Poepoe... na veel geneuzel en zeshonderduizend uitndodigingen in de mail waarom ik toch niet op linked in stond ben ik overstag gegaan. Vanaf gisteen ben ik officieel linked in! Want ja, als HiPo avant la lettre zou ook ik op een dergelijk systeem voor moeten komen. Honderden zo niet duizenden ex-collegae, ex bazen, en andere zakelijke contacten staan natuurlijk nu te popelen om deze volwassen variant van Hyves te bestormen. De teller staat op 4 vrienden (in Linked termen netwerkknooppunten genomend) Maar ook op hyves zijn we klein begonnen....

Saai maar wel fantastisch!

Zoals eerder aangegeven wil ik toch iets meer de belevenissen van alledag gaan beschrijven. Iets minder thema verhaaltjes, maar gewoon wat meer zaken die zijn beleefd. Zoals bijvoorbeeld een weekend besteding.

Zaterdag: weinig aan de hand. gewoon beetje boodschappen, beetje winkelen, nieuwe statief gekocht. beetje WC schrobben, stukje stozuigen.. the works. 's avonds nog wel naar de Parade geweest. geheel naar verwachting geen voorstelling bekeken. Sfeertje was leuk, maar niet cultureel. Hoe anders was de zondag. Festival Boulevard stond op het programma. Heel gezellig centrumDol enthousiaste menigte. Uiteindelijk kaartjes weten te bemachtigen voor 2 voorstellingen van Theatergroep max. Bewerkingen van bekende verhalen in een huiselijke setting. Kindertheater. althans... dat dacht ik. Werkelijk fantastische stukken. Hoe pijnlijk duidelijk kunnen 2 kibbelende kinderen zijn. En hoe prachtig de interactie tussen beest en meisje. Ik kan wel alles uitleggen, maar denk dat dat de lading niet dekt! Zeer moe maar voldaan huiswaarts gekeerd. En dan de verrassing: maandag ook nog vrij! Heerlijk is dat zo'n 3 daags weekend!
Samen met Rietje naar Schokland geweest. een wereld cultuur erfgoed site, niet heel bijzonder, maar wel een erg mooie wandeling gemaakt. Voor het eerst in mijn leven reeen gezien. (weliswaar op 600 meter afstand, maar toch!) Het was echt fantastisch. Zelf het zeiknatregenen aan het einde kon ons niet bommen. Gauw naar huis, schuifkleertjes aan en DVD-tje kijken.

Topweekend. kan niet anders zeggen. Als de werkweek nou maar net zo goed zou kunnen zijn...

WiiiiiiiiiiiiHaaaaaaa

Zo, na de vakantieperikelen, nu toch echt beginnen met bloggen. Natuurlijk niet dagelijks, maar zo eens per week een postje, dat zou moeten kunnen. Anders lees ik dit over 30 jaar en denk… hmm was ik soms met niets bezig… Nou nee, niet bepaald. Wellicht is het handig hier even een link te plaatsen naar muziekkamp.blogspot.com aangezien mijn laatste posts daar te zien waren. En of we bezig zijn geweest! Maar goed. Back to reality. Of eigenlijk back to virtual reality. Al een tijdje had ik de wens een spelcomputer in huis te zetten. Maar een wederhelft die daar niet zo van was. Tot Nintendo kwam met iets nieuws. Een plankje om op te staan wiebelen en dat door allerlei technische snufjes op het gebied van micro-elektronica zorgt voor overbrenging van de fysieke beweging op een schattig virtueel poppetje dat je naar wens kunt uitdossen met neus, bril of buikje. Inderdaad dames en heren. We hebben het over de Wii Fit. De deal was dat er voor die spelcomputer een uitzondering op de regel kon worden gemaakt, maar dan moest het wel een cadeautje zijn. En dat kado kwam dus gisteren. (met dank aan Rene Br.) En na wat ampele installatiewerkzaamheden hadden wij ons entertainment device in volste staat van paraatheid. Na wat tennis, golf, honkbal, en uiteraard het maken van een gepersonificeerd poppetje wat nu voor eeuwig in het witte doosje leeft (de zogenaamde Mii) was het tijd om het plankje te installeren. Rii ging verder op de Wii en na het invoeren van enkele vrij persoonlijke zaken op het apparaat mocht er uiteindelijk geyogaat worden. Als volleerd prof knalde Rii er een Warrior pose en een Half moon uit. En opmerkelijk genoeg hield ze ook nog de pontificaal gepresenteerde balansoefening uit. Erg knap moet ik zeggen. Ten slotte mocht ik nog een spelletje voor Rii kiezen. Dat werd natuurlijk hoelahoepen. Vermaak voor hem en haar! (note: de dame in dit filmpje is niet Rii. Ik zou dat soort footage natuurlijk nooit op youtube zetten!)