Met Nagelbijten wel teverstaan.
Het leek me voldoende geweest. Zo lang als ik tanden heb, zitten ze als ware ze aan mijn nagels vastgegroeid. Gevolg: diverse ontstekingen (maatje "kers"), gebitsschade, mondschimmels, uiteindes van mijn vingers en duimen zijn geen gezicht, en ongetwijfeld aan de binnenkant van Edje ook nog wat gevolgen onzichtbaar voor het oog. En dan heb ik het nog niet eens over mijn immateriele schade! Ontsierd zijn, imagoschade en vooral ook verlatingsangst!
Maar de belangrijkste reden die ik hier kan verzinnen is vooral. Het smaakt nergens naar!
Maar goed.. hoe gaan we ervoor zorgen dat de vieze vingers toch niet meer in de buurt komen van mijn bijtgrage gebitje. Toch maar eens de hulp ingeroepen van een allesweter. (luisterend naar de naam: Google)
Stap 1: Erachter komen wanneer bijtmomenten zijn.
okay.. welnu: dat is vrij vaak! best wel altijd zeg maar. Zie je Ed, dan zie je zijn hand. Jammer dat hij niet kan zwaaien.
Stap 2: Reden van bijten onderzoeken. Ben gewoon een nerveus mannetje... makkie
Stap 3: op basis van bovenstaande informatie zorgen dat je een afkickmethode bedenkt. Varierend van de easy methodes (niet meer doen!) tot de echte die hard nagelbijtstoppers: "accuzuur op je nagels gieten, wanneer je weer de fout ingaat, schroeit je bovenlip eraf!" In mijn geval: veel en vaak kunnen fröbelen met mijn vingers, mijn mond en alles wat op mijn bureau rondslingert.
Stap 4: Stoppen met het lezen van dit actieplan, en gewoon je poten uit je snavel houden!
Enfin: ik naar de Etos voor smeersel en vijl. Mijn gouden combi want klieren met je nagels is al bijna net zo leuk als stoppen met kluiven. En wat is nou raarder om te zien. Iemand die tot zijn 3e kootje zit te kluiven? Of een jongeman zonder nagels met een vijltje in de weer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten